نمی دونم چه عنوانی بدم(خودتون بگید.....)
تا حالا شده وقتی زخمی شدن یک حیوان را از نزدیک ببینید تا چند روز اون صحنه ی دلخراش از یادتون نره؟تازه اگه تصادف یک انسان را ببینید بیشتر ناراحت می شوید.یا اگر توجه کرده باشید وقتی یک خانواده از دوستان و آشناهاتون یکی از اعضای خودش را مدتی در بستر بیماری می بینه چقدر حالشون گرفته است و ناراحت هستند.آیا می تونید تصور کنید که بهترین دوستون کنار شما در خاک و خون دست و پا بزنه ؛برای من که تصورش حتی ممکن نیست.
این شوخی نیست که خانواده فرزند خودش به جای بفرسته که می دونه احتمال برگشتن اون صفر هست یا حتی اگه برگرده با یک نقص عضو برمی گرده.این شوخی نیست که بهترین رفیق خودت را در کنارت ببینی که داره جون می ده.این که بری جایی که هر لحظه ممکن هست یک خمپاره کنارت فرود بیاد و تکه تکه بشی،یک دل می خواد به وسعت دنیا.
خودتون قضاوت کنید.
نظرات شما عزیزان: